Zagadnienia : Adiustacje Wf

t. 1-3

Utwór: op. 28 nr 2, Preludium a-moll

Układ głosów w As i A (→KFWn)

!!!   miniat: wycinek, t. 1, tylko l.r.                    tr = EZnieU2;                      red = EZTU tylko nuty, pauza i kreska taktowa

Układ głosów w KGS

t. 1-3 z KGS

Układ głosów l.r. w Wf (→Wa)

t. 1-2 = EZnieU, t. 3 = EZTU

..

Dwugłosowy zapis partii l.r., w którym wyodręb­niony jest powtarzający się motyw H-Ais-H-G, został wprowadzony już w As i zachowany w A (→KFWn). W przeciwieństwie do As, w którym wszystkie 3 takty są tak zapisane (z użyciem skrótów), w wersji przygotowanej do druku Chopin zapisał w ten sposób tylko 2 pierwsze takty, które należy niewątpliwie traktować jako wzorzec dla następnych, zanotowanych już w uproszczony sposób. Przyjęcie w Wf (→Wa) tej uproszczonej pisowni już w t. 1-2 to niemal na pewno dowolność sztycharza, który nie dostrzegłszy możliwości zastosowania układu wiązań użytego w Wn i w naszym tekście (mery­to­rycznie równoważnego notacji Chopinowskiej), uznał zapis autentyczny za niemożliwy do odtworzenia w druku.
Notacja przyjęta w KGS wskazuje wykonanie górnego głosu dolnej pięciolinii prawą ręką, co jest wygodniejsze zwłaszcza dla mniejszych i mniej wprawnych rąk. Autentyczność tej pisowni nie jest potwierdzona, wydaje się jednak prawdopodobna – patrz charakterystyka KGS.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Adiustacje Wf

t. 11-12

Utwór: op. 28 nr 2, Preludium a-moll

 w A

!!!   miniat: wycinek odpowiedni.                        EZTU

 w KF i Wa

EZnieU2

Bez znaku w Wf1

 w Wf2

EZnieU1

 w Wn

EZnieU

 w KGS

KGS

..

Poprawki i skreślenia widoczne w A ukazują zmiany zarówno zakresu, jak i umiejscowienia widełek  w tym miejscu (w As nie ma żadnych znaków dynamicznych). Pierwotny znak, wpisany pomiędzy pięcioliniami, rozpoczynał się między 6. a 7. ósemką t. 10, co Chopin zmienił, przesuwając początek pod ostatnią ósemkę tego taktu. Ostatecznie obie wersje zostały skreślone, a nowe widełki wpisane nad partią pr.r., co podajemy w tekście głównym. Mimo iż nowo wpisany znak zaczyna się pod koniec t. 10, zarówno w KF (→Wn), jak i Wf2 (→Wa) rozpoczęto go dopiero w t. 11 – zmiany te z pewnością nie pochodzą od Chopina, który po ukończeniu A nie brał bezpośredniego udziału w publikacji Preludiów. Najdłuższy znak KGS to zapewne dowolna interpretacja widełek Wf2 przez kopistkę.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Błędy Wf , Zakresy widełek dynamicznych , Poprawki A , Skreślenia A , Adiustacje Wf , Niedokładności KF